บันทึกถึงใยไหม ฉบับที่ ๔ "ในโลกที่เงิน...ไม่มีค่า"

ลูกจ๋า วันนี้แม่มีโอกาสได้พูดคุยกับมิตร ที่แม่เรียกว่ามิตร แทนคำว่าเพื่อนนั้น มันมีความหมายนะคะลูก "มิตร" ในที่นี้ แม่หมายถึง เพื่อน ที่ไม่ต้องคิดถึงกันตลอดเวลา ไม่ต้องถามหา ไม่ต้องพบเจอหน้า ไม่ต้องมาเมื่อเราทุกข์ใจ แต่มีอะไรพิเศษกว่า "เพื่อนร่วมโลก" เพราะเป็นเพื่อนร่วมโลกที่เราสัมผัสได้ถึงความจริงใจ และแม่มักจะสุขใจทุกครั้งที่ได้ถามไถ่ถึงความเป็นไปเมื่อมีโอกาส



ตั้งแต่แม่เกิดมา แม่ได้พบพานกับมิตร มากมาย (เอาไว้ค่อยๆเล่าให้ลูกฟังนะคะ) แต่วันนี้ มิตรที่แม่จะพูดถึงนั้น เค้ามากันเป็นเพคเกจ มีทั้ง พ่อ แม่ และลูกสาวอีกสองคน ซึ่งในอนาคต เค้าจะเป็นกัลยาณมิตรของลูก บนโลกใบนี้ และแม่ก็หวังว่า ลูกจะยินดีที่จะเป็นกัลยาณมิตรกับเค้าทั้งสองเช่นกัน แม่ได้รู้จักกับครอบครัวนี้ตั้งแต่ลูกอายุครรภ์เพียง 6 เดือน เราเจอกันที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ เป็นวันที่ทั้งสองครอบครัว คอยลุ้นกันว่า ลูกจะเกิดมาเป็นเด็กหญิง หรือเด็กชาย สุดท้ายแล้ว ลูกก็เป็นเด็กหญิงทั้งคู่ (นั่นเป็นเรื่องที่น่ายินดีครั้นได้พบเจอกันครั้งแรก) น่าประทับใจ ที่ลูกมีเพื่อนคนแรกตั้งแต่ลูกยังไม่เกิด



นับตั้งแต่วันนั้น ถึงวันนี้ ก็สองปีกว่าแล้วที่เราทั้งสองครอบครัวได้รู้จักกัน การได้มีโอกาสรับรู้ถึงความเป็นไปอยู่ห่างๆ ผ่านทางสังคมออนไลน์ ก็เพียงพอที่เราจะเป็นมิตรที่ดีต่อกันแล้ว วันนี้ ได้คุยกับคุณพ่อ(พี่รัน) ซึ่งเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักในการหาเลี้ยงครอบครัว ไม่ต่างอะไรกับพ่ออาร์ตของลูกแม้แต่น้อย คุณพ่อทั้งสอง ยังคอยปฏิบัติหน้าที่ด้วยความยินดีและเสียสละเป็นอย่างยิ่ง ในการประคับประคองครอบครัวให้อยู่บนวิถีแห่งสุข



หลายคำถามที่เอื้อนเอ่ยกันผ่านตัวหนังสือเล็กๆ บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ไม่เห็นแม่แต่หน้าตา ไม่ได้ยินแม่แต่เสียง แต่กลับสัมผัสได้ถึงความจริงใจ และไม่น่าเชื่อว่ามันจะส่งผ่านถึงกันได้ โดยใช้เพียงตัวอักษรไม่กี่คำเป็นสะพานเชื่อมโยงถึงความรู้สึกนี้ เรื่องราวที่ได้เล่าขาน ผ่านบทสนทนาไม่กี่บท กลับทำให้แม่หวนคิดถึงวิถีชีวิตของครอบครัวเรา ตั้งแต่ที่ลูกได้ให้โอกาสให้พ่อและแม่ ได้เรียนรู้กับคำว่า "ครอบครัว" ครอบครัวที่พ่อและแม่ได้ร่วมกัน "ก่อ ร่าง สร้าง สุข" มันขึ้นมา และวันนี้ วันที่แม่ได้ทบทวนสิ่งเหล่านี้ พร้อมกับเรียนรู้กับมันด้วยการแลกเปลี่ยนกับ"มิตร"ของเรา



ลูกคงงงสินะว่า "ก่อ ร่าง สร้าง สุข" นั้้นมันคืออะไร แม่พูดถึงเรื่องอะไรกัน



"ก่อ" คือจุดเริ่มต้นเล็กๆ ที่พ่อกับแม่ร่วมกันก่อหวอดความคิดที่จะคบกัน และใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกัน ระยะเวลาในการก่อการครั้งนี้ใช้เวลาไม่น้อย จนถึงวันนี้ก็เกือบ 10 ปีแล้วนะลูกกว่าจะได้เห็น "ร่าง" ซึ่งต่อยอดจากการก่อในหลายสิ่งหลายอย่าง จนรวมกันเป็นรูปร่าง เค้าโครงรางๆ เพื่อเป็นเข็มทิศนำทางให้เราทั้งสองก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน จนวันหนึ่งถึงเวลาที่เราได้ "สร้าง" ครอบครัวเล็กๆ ซึ่งอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ของครอบครัวทั้งสอง และมาถึงวันนี้ วันที่พ่อและแม่ อยู่ระหว่างการเรียนรู้และ สร้างครอบครัวเล็กๆ ที่มีลูกเป็นกระจกคอยสะท้อนการเรียนรู้ของพ่อและแม่ แต่การดำเนินชีวิตของเรา เรามีเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั่นคือ ความ"สุข"



การแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับมิตรในวันนี้ ทำให้แม่รู้ว่า "ในโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์ไปซะทุกอย่าง ทุกคนย่อมมีข้อจำกัดในตัวของตัวเองกันทั้งนั้น แต่นั่นแหละ เราจะทำให้ข้อจำกัดเหล่านั้นกลายเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตของเราหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน สำหรับแม่แล้ว แม่มองไม่เห็นข้อจำกัดใดใด ในการดำเนินชีวิตของครอบครัวเราแม้แต่น้อย เพราะแม่มักจะใช้โอกาสที่มีอันน้อยนิดในการดูแลลูกเสมอโดยไม่เสียเวลาในการกลัดกลุ้มกับข้อจำกัดต่างๆ เพราะแม่ตระหนักดีว่า เมื่อใดที่แม่เสียเวลากับการมองข้อจำกัดมากเท่าใด นั่นหมายถึง แม่เสียโอกาสในการดูแลลูกมากเท่านั้น และนี่คือวิถีที่แม่เลือกในการดูแลลูกและครอบครัวของเรา"



ขอบคุณ พี่รัน พี่หยก น้องฟูจิ และน้องธิเบต ที่ทำให้แม่ได้ทบทวนตัวเอง ทำให้แม่ได้เรียนรู้การจัดการกับข้อจำกัดต่างๆในชีวิต ไม่เพียงแต่เรื่องครอบครัว หรือเรื่องลูกเท่านั้น เรื่องการทำงานของแม่ด้วยเช่นกัน แม่หวังว่า เมื่อใดที่ลูกคิดว่าลูกมีข้อจำกัดมากมายที่เป็นอุปสรรคทำให้ลูกไม่สามารถดำรงชีวิตอย่างปกติสุขได้แล้วนั้น บทความถึงลูกฉบับนี้ จะช่วยให้ลูกได้เปลี่ยนมุมมองใหม่ เพื่อให้ชีวิตลูกมีความสุขได้นะคะ



ท้ายนี้ สิ่งที่เงินซื้อไม่ได้ในโลกนี้มีอีกมากนัก และหนึ่งในนั้นก็คือ "มิตรภาพ" ที่มีเพียงความจริงใจเท่านั้นที่จะทำให้เราหา"มิตร" เจอบนโลกใบนี้ แม่มี"มิตร"ที่ดีไม่น้อยบนโลกกลมๆใบนี้ เมื่อมีโอกาสแม่จะบอกเล่าเก้าสิบเรื่องมิตรของแม่ให้ลูกได้รู้จักนะคะ



รักลูกมากนะคะ
จากแม่ตัวกลมๆ