วันนี้แม่ได้อ่านบันทึกของรุ่นพี่ลาดกระบังคนหนึ่ง ที่ได้บันทึกถึงลูก "ปลายฟ้า" ที่อายุได้ 4 ขวบแล้ว ทำให้แม่เกิดแรงบันดาลใจอย่างประหลาดที่อยากจะเขียนบันทึกให้ลูก เพื่อที่ลูกจะได้ใช้บทเรียนชีวิต ที่แม่ได้ประสบพบเจอจวบจนอายุย่างเข้าสู่วัย ๓๐ ในการก้าวพ้นปัญหาที่ลูกกำลังประสบอยู่ได้
"ก้าวแรก" ในชีวิตลูก (วันอังคารที่ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๒) กลับเป็นก้าวสำคัญในชีวิตของพ่อกับแม่ แม่ มีลูกในช่วงที่แม่อายุได้ 28 ปี หลังจากที่พ่อกับแม่ได้แต่งงานกันในปีที่ผ่านมา (พ.ศ.๒๕๕๐) แม่เพิ่งเรียนจบปริญญาโท และทำงานใน "มูลนิธินโยบายสุขภาวะ" ส่วนพ่อ "เป็นวิศวกรของบริษัทฮิตาชิ" ทำงานอยู่ที่กบินทร์บุรี ลูกคงสงสัยล่ะสินะว่าทำไมพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันที่บ้านทุกวันเหมือนครอบครัวอื่นๆ คงเป็นเพราะ ปัจจัยหลายๆอย่าง แต่สิ่งที่แสนจะสำคัญที่ลูกควรรับรู้ไว้เสมอว่า พ่อกับแม่ "รักกันมาก และรักลูกมากที่สุด"
"น้องใยไหม" ชื่อนี้แม่ตั้งใจมานานแล้วว่าจะเป็นชื่อของลูกสาวคนโตของแม่ รวมถึงชื่อ ด.ญ.ปณาฬี ทั้งพ่อและแม่ก็ตั้งใจตั้งให้ลูกเช่นกัน หนูเกิดหน้าฝน ปณาฬี แปลว่าสายน้ำ แม่หวังว่าชีวิตหนูจะชุ่มช่ำไปด้วยสายน้ำความสุข ทั้งที่เกิดขึ้นกับตัวหนูเอง และคนรอบข้างที่ได้รู้จักหนู
"ลูก" เป็นบทเรียนชีวิตที่สำคัญในชีวิตแม่ ตั้งแต่แม่รู้ว่ามีลูกเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ลูกก็ช่วยสอนแม่ให้เรียนรู้และรู้จักโลกใบนี้มากขึ้น แม่เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต โดยเฉพาะช่วงชีวิตที่มีลูก บทเรียนสำคัญเหล่านี้ แม่จะพยายามถ่ายทอดให้ลูกผ่านบทความ ที่แม่จะพยายามเขียน และเก็บเกี่ยวไว้ให้มากที่สุด
และแม่หวังว่า เมื่อถึงเวลา ลูกจะได้ใช้ประโยชน์จากมันอย่างแน่นอน
รักลูกมากนะคะ
จากแม่ตัวกลมๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น