เวลาแห่งมิตรภาพ...มักเดินถอยหลังเสมอ

"๑๐ ปี แห่งความหลัง"
ก็เกือบสิบปีแล้วสินะ ที่พวกเราได้รู้จักกันมา แม้ว่าวันนี้จะมีเวลาได้ถามไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกันน้อยกว่า ๑ วัน แต่เพียงเท่านี้ เราก็รู้สึกดีที่วันนี้ยังมีกันและกัน
รถคันโต นำพามิตรที่แสนดีมาเยือนถึงบ้าน รอยยิ้มที่คุ้นเคย ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ เราพูดคุยกันจ๊อกแจ๊กๆ ถึงเรื่องความเป็นไปของแต่ละคน โดยมีเด็กตัวน้อยๆ คอยส่งเสียงแจมอยู่เป็นระยะ ส่วนน้องโกจิน คงแอบฟังอยู่เป็นแน่แท้ มื้อนี้ ไปไม่ไกลจากบ้าน เป้าหมายหลักคือร้านอาหาร "มันเซ โคเรีย ๑๐๐๐ แท้" แถวคลองสาม บ่ายโมงแล้ว แต่ละคนจึงทานอาหารมื้อนี้ด้วยความเอร็ดอร่อย ฐานะเจ้าถิ่น เอ่ยปากรับคำว่าจะหาสถานที่ชิวๆ นั่งคุยกันแบบเชยๆ จึงยินดีนำเสนอ "A Cup of Tree" ร้านกาแฟชื่อดี้ดี พอไปถึงที่ ก็ไม่ทำให้ผองเพื่อนผิดหวัง ด้วยเพราะเครื่องดื่มที่หอมกรุ่น พร้อมสนนราคาที่ไม่แพง กับเค้กโฮมเมดที่น่ารับประทานอย่างยิ่ง ทำให้พวกเรานั่งคุยกันนานเกินกว่าที่คาดไว้

เพื่อนดาว เพื่อนเจี๊ยบ เพื่อนเจ ฯลฯ ได้เป็นบทสนทนาแรกๆ ที่เราคุยกัน ได้ update เรื่องราวความเป็นไปของกันและกัน...
วันนี้เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตอีกก้าวของเพื่อนเจี๊ยบ ที่จะไปจากสังคมเมือง ก้าวสู่สังคมที่คุ้นชิน คือกลับบ้าน พร้อมที่จะเป็นคุณแม่ลูก๑ ลูก๒ ลูก๓ กว่าจะครบ คงกินเวลาไม่น้อยกว่า ๑๐ ปี ชีวิตที่จังหวัดตากบ้านเกิด คงดีไม่น้อยสำหรับคุณแม่มือใหม่ และลูกน้อย "โกจิน" และวันหนึ่ง เราหวังว่า จะไปเยื่อนเพื่อนคนดีถึงถิ่นเลยทีเดียว สำหรับเราแล้ว เจี๊ยบ คือเพื่อนที่รู้จักกันมานานกว่า ๑๒ ปี นับตั้งแต่ ม.๖ ที่เราได้เจอกันที่เชียงใหม่ และเราก็โคจรมาเจอกัน ณ หอพักหญิง KMIT'L อีกครั้ง ...
แจ๋วแหว๋ว เป็นเพื่อนที่น่ารัก และความน่ารักกลับเพิ่มขึ้นทุกวัน ความรัก ความห่วงใย หาได้ไม่ยากจากเพื่อนคนนี้ และวันนี้วันที่ได้เจอกันอีกครั้ง ก็ยังเป็นเช่นเคยไม่เปลี่ยนไปเลย...
การพบเจอกันครั้งนี้ รู้สึกได้ถึงหัวใจที่อิ่มเอม และพองโตเต็มที่ ภาาพวันเก่าๆ วนเวียนไปมาในช่วงเวลาพูดคุยกัน ให้ความรู้สึกที่ดีอย่างบอกไม่ถูก
วันนี้ เขียนไม่ค่อยออก สิ่งที่อยากทำ คือ "อยากกอดกันแน่นๆอีกครั้ง"
เวลาแห่งมิตรภาพ...มักเดินถอยหลังเสมอ เพราะเรามักมีความทรงจำดีดี ให้นึกถึงทุกทีที่เจอกัน


ขอบคุณที่เรายังเป็นเพื่อนกัน
ตัวกลม